Het is één van de dingen waar ik het meeste hekel aan heb: bellen. Mijn hele omgeving weet dat: als je me wil spreken, stuur je een appje, want de telefoon neem ik niet op! Nou is dat wel vaker bij mensen van mijn leeftijd, maar ik heb ook echt angsten als iemand belt. “Waarom belt ze? Zomaar uit het niets? Misschien omdat ik iets verkeerd heb gedaan? Of ze heeft me nodig voor iets, en ik heb al zo weinig energie!” Zo kan ik de hele tijd dat de telefoon rinkelt ‘voldenken’. Maar gelukkig heb ik er inmiddels een oplossing voor bedacht: telefoongeluid uit en belafspraken maken!
Angstige gedachten
Of iemand mij nou belt, of ik de ander, mijn hoofd zit altijd vol met angstige gedachten. “Ze wil me vast niet spreken. Stel je voor dat ik stoor. Ik hoop dat ze niet opneemt. Na tien keer overgaan mag ik ophangen. Eén, twee, drie, vier, maar wat als ze nu opneemt, dan zeg ik vast iets doms omdat ik aan het tellen ben!” En zo kan ik nog wel even doorgaan 😉
Waar ik het meest bang voor ben is dat ik iemand stoor. Want als iemand mij onverwachts belt, dan is dat vaak het geval. Ik ben ergens mee bezig, of zit diep in gedachten, en moet daar echt even ‘uitgetrokken’ worden. Het komt dan ook vaak voor dat iemand na een paar zinnen vraagt of ze me niet stoort. Maar als ik al opgenomen heb, dan heb ik de keuze al gemaakt, dan kan je net zo goed doorgaan! Ik moet alleen even uit mijn wereldje komen. Dat is alles.
Belafspraken
Ik maak er tegenwoordig een punt van om altijd belafspraken te maken. Dan is het niet onverwacht, weet ik dat de ander op mijn telefoontje rekent, of reken ik erop dat de ander belt. Niemand die de ander stoort dus, en ik weet altijd waar het gesprek over gaat. Dat is zóveel fijner!
Helaas zijn er ook mensen die zeggen “ik bel dinsdag wel”. Dat vind ik echt verschrikkelijk en frustrerend. Want wat is ‘dinsdag’? 10.00u? 15.00u? En moet ik dan maar gewoon naast mijn telefoon gaan zitten wachten op dat telefoontje? Dat kan toch niet?! Het is veel handiger om een moment af te spreken, dan weet iedereen waar ze aan toe is! Dat geldt ook andersom: als iemand zegt “oh bel maar hoor, maakt niet uit hoe laat!”, dan geef ik tegenwoordig altijd aan hoe laat ik ga bellen. Het kost mij zoveel energie en angsten om te overwinnen, voordat ik bel, dat ik niet het risico wil lopen dat de ander niet opneemt.
Geluid uit
En verder? Verder zet ik het geluid van mijn telefoon gewoon uit! Dan kunnen mensen wel bellen, maar dat hoor ik dan toch niet. Mijn voicemail staat ook uit, dus die hoef ik ook niet af te luisteren. Dat geeft namelijk ook weer de nodige angsten! Helaas is het wel zo, dat als ik zie dat iemand heeft gebeld, ik ook weer dagen in de stress kan zitten over ‘waarom dan’. Echt ideaal is het niet dus! Het zou makkelijker zijn als mensen gewoon zouden mailen, appen of een belafspraak maken. Dat scheelt mij een hoop angst en stress!