Je kent het wel: er staat iets super simpels op je planning, maar toch doe je het niet. Al twee weken lang. Arghh!! Ik moest mezelf er gisteren ook even aan herinneren, maar er zijn écht trucjes om dit op te lossen. In twee woorden: ben concreet!
Het probleem
Mijn moeder vroeg mij een maand geleden of ik foto’s wilde sorteren voor een fotoboekje wat ze voor mij gaat maken. Het thema van het boekje is mijn afstuderen. Maar, ze wil er ook graag foto’s van mijn 30e verjaardag in doen, en mijn diploma-uitreiking is nog niet geweest. Ze wil het boekje toch alvast maken, want “dat is leuk voor oma”. Ok, mee eens. Ik ga wel sorteren. Dacht ik.
Ik heb het twee weken lang iedere dag op mijn planning gezet: foto’s voor mama sorteren. Totdat ik het gisteren zowat uitschreeuwde: “Wat is nou in hemelsnaam het probleem?! Ik kan toch wel leuke foto’s uitzoeken?!” Het probleem bleek te zijn wat het altijd is: het was te vaag, ik had geen duidelijk, concreet beeld. Dat had meerdere redenen:
- Het boekje is voor mijn afstuderen, maar mijn verjaardag komt er ook in
- Mijn diploma-uitreiking is nog niet geweest, maar ik het boekje wordt al wel gemaakt
- Ik moest foto’s sorteren van vier verschillende gelegenheden (in twee verschillende landen), en dat was een beetje onoverzichtelijk
Laat ik voorop stellen dat er niks mis is met de vraag van mijn moeder. Echt niet. Maar de manier waarop ik die in mijn hoofd verwerk, daar valt nog wel wat over te zeggen. De vraag komt te groot, te vaag en niet concreet genoeg binnen. Ik kan het niet voor me zien.
De oplossing
Er moesten een paar dingen gebeuren: ik moest 1 (hierboven) duidelijk aan mezelf uitleggen, 2 met mijn moeder bespreken en 3 concreet maken. Die eerste twee dingen heb ik vrij gemakkelijk gedaan, want daar zijn duidelijke verklaringen voor. Ze blijven een puntje van aandacht in mijn hoofd, maar voor nu is het even goed. Nummer drie is iets moeilijker. ‘Concreet maken’ betekent dat ik iedere stap voor me moet kunnen zien. Het moeten dus allemaal duidelijke, kleine stappen zijn, waar een werkwoord in verwerkt zit. Dan kan ik het voor me zien.
In dit geval werd het:
Stap 1: Foto’s verjaardag, CRO feest, champagne en high tea klaarzetten.
Stap 2: Foto’s verjaardag sorteren
Stap 3: Foto’s CRO feest sorteren
Stap 4: Foto’s champagne sorteren
Stap 5: Foto’s high tea sorteren
Stap 6: Foto’s naar mama mailen
Zo heb ik het ook op mijn lijstje gezet:
En toen heb ik het wel gedaan! Het voordeel hiervan is niet alleen dat je het voor je kan zien, maar ook dat je de mogelijkheid hebt om een deel te doen. Daarmee lijkt het minder onoverzichtelijk, minder overwhelming. Je hoeft dan geen moment te vinden waarop je de hele taak kan doen. Alleen stap 1 en 2 is ook prima. Dan doe je de rest later.